مترجم آثار ایرانی به زبان اندونزیایی گفت: بازار خوبی برای ناشران ایرانی در اندونزی فراهم است و اگر به ظاهر کتاب ها توجه شود فروش بسیار خوبی برای آن ها اتفاق خواهد افتاد.
محمد القاف؛ مترجم آثار فارسی به زبان اندونزیایی با حضور در غرفه جمهوری اسلامی ایران در چهلوسومین دوره نمایشگاه بینالمللی کتاب اندونزی ضمن بیان اینکه تاکنون کتابهای ایرانی با موضوعات مختلف اجتماعی، تربیتی و… را ترجمه کردهام، بیان کرد: اخیرا کتابی با موضوع نوجوان از نشر جمال را ترجمه کردم که مورد استقبال مردم اندونزی قرار گرفت. تاکنون بیشتر از ۵۰ جلد کتاب ترجمه کردهام و اکثر ناشران بزرگ مانند گرامدیا یا میزان برای انتشار این آثار با من همکاری داشتند.
او به موضوعات پرمخاطب در کشور اندونزی اشاره کرد و ادامه داد: در حال حاضر سرانه مطالعه در کشور اندونزی پایین است اما رمان رواج و مخاطب بیشتری دارد و کتاب کودکان نیز مورد استقبال قرار میگیرد.
وی به دلایل کمبود تعداد ناشران اندونزیایی به نسبت جمعیت این کشور اشاره کرد و افزود: رواج شبکههای اجتماعی ضربه بزرگی به ناشران زده است و حتی برخی از آنها تعطیل شدهاند. در حال حاضر نزدیک به ۸۲ درصد از جمعیت جوان ما یعنی از سن ۵ سالگی به بعد در شبکههای اجتماعی حضور دارند. دولت اندونزی برای بالا بردن سرانه مطالعه کتاب و کتابخوانی برنامههایی طراحی کرده است اما محدود است و در این زمینه نوآوری نداریم. بنابراین فرصت برای ورود به شبکههای اجتماعی افزایش پیدا کرده است.
این مترجم همچنین بیان کرد: ناشران ایرانی برای معرفی آثار خود در کشور اندونزی باید فرهنگ این کشور را بشناسند. این کشور جمعیت بالایی دارد و اکثریت جمعیت آن را مسلمانان تشکیل میدهند. بنابراین بازار خوبی برای ناشران ایرانی فراهم است. ناشران ایرانی باید به ظاهر و شکل کتاب توجه کنند چرا که خوانندگان اندونزیایی ابتدا ظاهر کتاب را نگاه میکنند و این مسئله برای آنها اهمیت زیادی دارد و محتوا در درجه دوم اهمیت قرار میگیرد. به عبارتی طرح کتاب باید جذاب باشد تا یک مخاطب را جذب کند. غربیها در حوزه انرژی قدرتمند هستند چراکه به اسلوب و روش اهمیت میدهند. اما ما این موضوع را فراموش کردهایم.
محمد القاف در پایان گفت: کتاب «انتخاب همسر» اثر آیتالله امینی از جمله آثار ایرانی بود که ترجمه کردم و مخاطبان زیادی را جذب کرد و بارها با تیراژ بالا تجدید چاپ شد چون به سبک زندگی مردم اندونزی نزدیک و مورد نیاز جامعه اندونزی بود.