حجت‌الاسلام عبدالحسین خسروپناه، با اشاره به آن که زبان فارسی ابزاری اثرگذار در برقراری ارتباط با دیگر کشورها به شمار می‌آید، گفت: در تعاملات بین‌المللی ایران با دیگر کشورها از زبان فارسی می‌توان به عنوان یک پل فرهنگی استفاده کرد، به خصوص با کشورهایی نظیر افغانستان و تاجیکستان که فارسی‌زبان هستند.

این متولی فرهنگی ادامه داد: از زبان فارسی حتی برای ارتباط با کشورهایی که زبان رسمی یا محاوره‌شان فارسی نیست اما به فرهنگ و ادبیات ایرانی علاقه‌مند هستند نیزمی‌توان بهره گرفت؛ اغلب این کشورها یا دپارتمان‌های زبان فارسی دارند یا در حال گسترش دپارتمان‌های زبان فارسی در دانشگاه‌ و مراکز علمی و ادبی خود هستند.

خسروپناه با اشاره به اهمیت بهره‌مندی از جایگاه و آثار چهره‌های جهانی ادبیات کشورمان، برای جذب علاقه‌مندان بیشتر به یادگیری زبان فارسی ادامه داد: فرهنگ و ادبیات اصیل ایرانی که به لطف بزرگان ادبیات کهن فارسی، همچون فردوسی، خیام، رودکی و مولانا در عرصه بین‌المللی گسترش پیدا کرده، سبب علاقه‌مندی بسیاری از ادب‌دوستان دیگر کشورها به زبان فارسی و یادگیری آن شده است.

ضرورت کسب مرجعیت علمی

او با تاکید بر این که برای گسترش فرهنگ ایرانی-اسلامی، بهره‌مندی از زبان فارسی ضروری است گفت: البته تحقق این مسئله نیازمند تلاش بیشتر نهادهای علمی و دانشگاهی است. اگر بخواهیم از زبان فارسی به عنوان یک پل ارتباطی استفاده کنیم، نباید به فعالیت‌های فعلی بنیادها یا مجموعه‌های فرهنگی داخلی در زمینه زبان و ادب سرزمین‌مان بسنده کنیم.

دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی افزود: یکی از مهم‌ترین راه‌های ایجاد این ارتباط و گسترش هرچه بیشتر زبان فارسی، تلاش برای آن است که ایران مرجعیت علمی پیدا کرده و نتایج آن با زبان فارسی گسترش و رونق پیدا کند. در دوره شکوفایی تمدن اسلامی در کشورمان، ما از جهت علمی، مرجعیتی جهانی پیدا کرده بودیم که ضروری است برای بازگشت به موقعیتی مشابه آن دوران بکوشیم.

خسروپناه ادامه داد: در دوره تمدن اسلامی، آثار علمی به عربی نوشته می‌شدند اما زبان فارسی نیز مورد توجه بسیاری از ادبا و اندیشمندان ایرانی همچون ابن‌سینا و زکریای رازی قرار داشت. از همین بابت خواستار تلاش بیشتر نهادهای علمی و دانشگاهی برای نشر زبان فارسی از طریق حکمت و فرهنگ ایرانی-اسلامی هستیم.