آفتاب ضیاء در جمع اساتید و پژوهشگران خط و خوشنویسی هند گفت: بخش کتیبه شناسی سازمان باستان شناسی هند شامل دو بخش است که در بخش بزرگ آن، کتیبه‌های قدیمی عربی و فارسی نگهداری می‌شود.
پیرو دعوت پیشین مرکز کتیبه شناسی وابسته به سازمان باستان شناسی شهر ناگپور هند، نشست خط و خوشنویسی با حضور امان اله صیادی، سرپرست خانه فرهنگ جمهوری اسلامی ایران در بمبئی، آفتاب ضیاء، معاون سازمان باستان شناسی هند شعبه ناگپور و ناظر کتیبه شناس، شهنواز عالم، معاون و پژوهشگر خط و خوشنویسی، صدیقی، استاد دانشکده دولتی «واسنترا نایک» در محل این سازمان برگزار شد.
آفتاب ضیاء در سخنانی، با اشاره به فعالیت‌های بخش کتیبه شناسی سازمان باستان شناسی هند گفت: بخش کتیبه شناسی سازمان باستان شناسی هند شعبه ناگپور با توجه به قدمت زبان و ادبیات فارسی و همچنین، تاریخچه امکان و ابنیه‌های تاریخی فعالیت‌های مختلفی را در این حوزه همچون کشف کتیبه‌های قدیمی، رمز گشایی از آنها و حفظ و نگهداری از آنها را به عهده دارد.
معاون سازمان باستان شناسی هند افزود: این کتیبه‌ها بر روی سنگ و مصالح مختلف دیگر به عنوان مهمترین سند تاریخی این مجموعه به شمار می‌آیند. در این کتیبه‌ها شاهد تغییرات خط و خشنویسی در اعصار تاریخی نیز هستیم.
وی ادامه داد: بخش کتیبه شناسی سازمان باستان شناسی هند به دو بخش تقسیم می‌شود که بخش بزرگ آن به عنوان بخش عربی و فارسی واقع در شهر ناگپور در ایالت مهاراشترا است و بخش دیگر آن بخش سانسکریت و زبان‌های دراویدی (محلی هند) است که آن در شهر میسور در ایالت کارناتاک واقع شده و حدود 14 هزار کتیبه در بخش عربی و فارسی کشف و مورد حفظ و نگهداری است.
آفتاب ضیاء با اشاره به آثار تاریخی در هند افزود: کتیبه‌های عربی و فارسی با توجه به حکومت‌ها در دهلی به دوره‌های مختلف تقسیم بندی می‌شود. زبان کتیبه‌های اوایل دوران سلطنت در دهلی عمدتاً عربی هستند. پس از آن، شاهد حکومت مسلمانان در هند هستیم که اکثر کتیبه‌ها به زبان فارسی حکاکی شده‌اند.
معاون سازمان باستان شناسی هند تأکید کرد: گفته می‌شود که زبان فارسی با ترک‌ها به هند آمده و از همان زمان، زبان فارسی به عنوان زبان اداری هند به صورت رسمی ارائه شده است.
صیادی، نماینده فرهنگی کشورمان در بمبئی گفت: امروزه همه افراد جامعه هند می‌دانند که اگر می‌خواهند تاریخ کشورشان را بشناسند باید به فراگیری زبان و ادبیات فارسی همت گمارند.
وی تأکید کرد: پیشینه زبان و ادبیات فارسی در هند به زمان‌های بسیار دور باز می‌گردد و برای مدت بیش از هشت قرن به عنوان زبان رسمی و دیوانی هند به شمار می‌آید.
صیادی اظهار داشت: خانه فرهنگ جمهوری اسلامی ایران در بمبئی به عنوان نهاد متولی فرهنگ و هنر ایران تمام تلاش خود را برای ترویج زبان و ادبیات فارسی به کار گرفته است و آمادگی خود را برای همکاری سازمان باستان شناسی هند و سازمان میراث فرهنگی ایران اعلام می‌کند.
بنابر اعلام این خبر، این نشست با ارایه مقاله معاون سازمان باستان شناسی هند شعبه ناگپور در مورد خوشنویسی و تاریخچه آن در هند و در مورد یکی از خوشنویسان هند به زبان اردو پایان یافت.
منبع: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی